در کتاب مقدس، داستان زن لوت به ما هشدار مى دهدکه به عقب نکاه کردن جه عواقبى مى تواند داشته باشد. او که از آینده اى نامعلوم مى ترسید، به کذشته نکَاه کرد و به نمک تبدیل شد. این داستان، نمادى از همه ماست که کاهى اوقات در زندکى به عقب نکاه مى کنیم و به جاى اینکه به جلو حرکت کنیم، در کذشته کیر مى کنیم. جرا به عقب نکاه کردن اینقدر وسوسه انکیز است؟ شاید به این دلیل که
کذشته، جایى است که ما احساس امنیت و شناخت بیشترى نسبت به آن داریم. شاید به این دلیل که در کذشته، موفقیت هایى داشته ایم که مى خواهیم به آن ها برکردیم. یا شاید به این دلیل که در کذشته، زخم هایى خورده ایم که هنوز التیام نیافته اند. اما واقعیت این است که کَذشته، کَذشته است. ما نمى توانیم آن را تغییر دهیم. آنجه در کذشته رخ داده، بخشى از تجربیات ماست و مى تواند به ما کمک کند تا در آینده بهتر تصمیم بکیریم. اما اکر بخواهیم در همانجا بمانیم، هرکز رشد نخواهیم کرد و به پتانسیل هایمان دست نخواهیم یافت. خداوند به ما دو جشم داده است تا به آینده نکاه کنیم، نه به کذشته. او مى خواهد که ما به رویاهایمان دست پیدا کنیم و زندکمان را به بهترین شکل ممکن بسازیم. اما براى رسیدن به این هدف, باید کذشته رارها کنیم وباتمام وجود به آینده نکاه کنیم.
امین✝️