نان شراب عیسی مسیح:

شکستن  نان ما زمان بسیار خاصى است، زیرا ما از فرمان دقیق خداوندمان عیسى پیروى مى کنیم. او کَفت: "این رابه یاد من انجام  دهید  " ( لوقا 22:19). بنابراین، ما او را اکنون در نان و شراب یاد مى کنیم. اما جرا عیسى این دستور را به ما داد؟ ما خیلى سرمان شلوغ است هر روز، جه در محل کار، جِه در کنار خانواده، نظافت خانه، یا مراقبت از افراد دیکَر، و باید هفته اى یک بار توقف کنیم تا فکر کنیم به کجامى رویم. در غیر این صورت، آنحه عیسى «مراقبت هاى این زندکى» مى نامد ( لوقا 8:14) باعث مى شود که عشق ما به خدا و یادشاهى او کم رنک شود. هفته اى یک بار باید بنشینیم تا به خود یادآورى کنیم که عیسى براى نجات ما از مرکَ ابدى مرد.

بنابراین، ما به یاد داریم که عیسى امید زندکى در پادشاهى خود رابه دور از همه دردها و ناامیدى هاى امروزى در برابر ما قرار داده است. مسیح براى هر یک از ما مرد. عزم او شکّفت انکیز بود: «نه اراده من، بلکه اراده تو انجام شود » ( لوقا 22:42)، برخى از آخرین کلماتى بود که او قبل از دستکَیرى کَفت. او مى دانست که خدا او را انتخاب کرده است تاهمه کناهان مارا بردارد.

انجام راکار یک ما فرا خوانده شده ایم تا پیروان خداوند عیسى مسیح باشیم. پولس رسول مى کوید که این دعوت والایى است: «/ین سوى به مسیح در خدا والاى دعوت جایزه براى رسم،مى پیشین جیزهاى به وکنم،مى فراموش است سر یشت که را آنجه دهم،مى

» (فیلیپیان 13-14 :3). عیسى .روم مى علامت

بل جه معیارى را در اینجا براى ما تعیین مى کند! او ورزشکار رادر یک مسابقه مثال مى زند که باید:

شتباهاتى که در کذشته مرتکب شده را فراموش کنید. هدر دادن زمان با نکاه کردن به کَذشته براى اینکه ببینید کجا اشتباه کرده • ست، فایده اى ندارد. هم او وهم ما نمى توانیم کذشته را تغییر دهیم.

به سمت علامت فشار دهید، خط پایان، جایى که عیسى قاضى تاج کَل لور، جایزه زندکَى ابدى را در دست مى کَیرد . • ما همجنین باید قدر دانى کنیم که معاشرت به جه معناست. ما برادران و خواهرانی هستیم که در مسیح باهم پیوند خورده اند. اکرجه برخى از ما در انزوا به سر مى بریم، اما همجنان باهر برادر و خواهر دیکَرى، خواه ان هارا بشناسیم یا ندانیم، باهم به سوى ملکوت خدا حرکت مى کنیم. بسیارى از آنها مى توانند نمونه هاى خوبى براى ما باشند. من برادرى را سالها مى شناختم، و وقتى او در عیسى به خواب رفت، شخصى نوشت که او «منبع دائمى تشویق» است. خیلى خوب مى شود اکر کسى بتواند از ما بنویسد، اینطور نیست؟ حتى کرهیج برادر و خواهرى در نزدیکى خود نداریم، مى توانیم وقتى که مى دانیم مریض یا در مشکل هستند، به أنها نامه بنویسیم تا أنها را نشویق کنیم. ما همجنین مى توانیم براى برادران و خواهران جوانى که باوسوسه هاى این دنیا روبرو مى شوند و براى کسانى که براى موعظه بیرون مى روند دعا کنیم. شاید بتوانیم شجاعانه روى همسایکَان و اعضاى خانواده خود کار کنیم تا به انها بیاموزیم که به کتاب مقدس امید پیدا کنند.

اما رابطه ما با خدا و یسرش جیست؟ عیسى وقتى به شاکر دانش مى کوید: «اکرکسى مرادوست داشته باشد، سخنان مرانکاه مى دارد، این راکاملاً روشن مى کند، ویدرم او را دوست خواهد داشت وما نزد او خواهیم آمد ونزد او منشینیم» ( یوحنا 23 :14).

اکر ما عیسى را دوست داشته باشیم و به دستورات او عمل کنیم، مورد قبول خدا، پدرش، خواهیم بود. خدا ما را دوست دارد ومى خواهد با ما زندکى کند. او در خانه ما رامى زند ومى خواهد وارد شود. ایا ما حاضریم اتاقى در خانه خود را براى خدا و پسرش واکذار کنیم؟ شاید باید با حذف همه جیزهاى بدى که ممکن است آنها را ناراحت کند شروع کنیم - بت هاى مدرنى که بیش از حد وقت مارا ى کَیرند. روزى صداى کوبیدن در خانهمان را خواهیم شنید که ما را به پادشاهى مى خواند و باید قلبمان را براى ان اماده کنیم.آمین